"Szkłōdniki"

Fot.: Dave Hostad

          Wziynli sie yntlich za te wszyjske szkłōdniki, co nōm tak fest uprzikrzajōm życie. Minister Środowiska zrobiōł już ordnōng z kornikami, kere wyżerały Puszczã Białowiesko. Na ta przileżytość musioł wytnōńć zakażōne strōmy i tak sie rozfechtowoł, że Kōmisja Europejskŏ musiała go prosić, coby yntlich ustoł, bo hned z całego lasu ôstałaby sie yno srogŏ łōnka. Nale z takimi gizdami to inakszyj niy idzie. Dyć znŏcie na zicher niyjednego chachara co czynszu niy płaci, sztrōm i wodã kradnie, nale z chałpy go niy idzie wyciepnōńć. I jak niy zbulicie familoka, w kerym miyszkŏ, to możecie mu skoczyć na pukel. Jednako je z kornikiym drukarzym, jak mu niy zetniecie drzewa, w kerym pomiyszkuje, to sie pierōn nigdy niy wykludzi.

          Kej już minister wychytoł piyńć miliōnōw tych ôszkliwych chrobŏkōw, prziszoł dran na trochã wiynkszo gadzinã. We wrześniu ôńskigo roku jegry dostali zwōla na wyszczylanie sztyrdziestu żubrōw w puszczach Boreckij i Knyszyńskij. Rozchodzi sie ô tych rojbrōw, co ôd poruch lŏt terroryzujōm tamesznych bambrōw, rōmplujōm na jejich polach i żerōm wszyjsko, co yno tam wyrośnie. Skirz tego, co żubry to chrōniōnŏ zorta zwiyrzōnt, jegry mogōm szczylać yno do ôsobnikōw chorych, słabych i agresywnych. Dostali klarowno insztrukcjã, a wedle nij jak taki żubr wartko kajś leci i z gymby mu ciyknōm szuminy to pewnikiym mŏ wściekliznã. Szczylać! Jak robi larmo to znaczy się, że kucŏ, bo mŏ gruźlicã. Szczylać! A jak stoi choby knebel i yno gupio filuje na trŏwã, to na zicher mŏ depresjã. Dyć żŏdyn psychiatra jeszcze nigdy niy wyleczōł żubra z depresje, beztōż ani niy werci sie prōbować. Tōż szczylać!

          Atoli nojgorsze gizdy to dzikie świnie. To ône sōm winowate roztopiyrzaniu sie wirusa ASF, kerōm to niymocōm Pōnbōczek skŏroł ich za wszyjske dotynczasowe grzychy. A jakie to grzychy? Ano po piyrsze, żŏdyn niy wiy po jakiymu, nale dziki niy majōm rade fusbalu. Skuli nich musielimy zawrzić nasz klub fusbalowy ŁKS Łagiewniki, bo tak nōm te pierōny zryły szpilplac, że żŏdnŏ liga niy chciała nŏs z takōm sharatanōm murawōm dopuścić do rozgrywek. Terŏzki mōmy wele szkoły yno boisko ze sztucznōm trŏwōm. Tam już ryć niy poradzōm, beztōż yno gymżōm po szulplacu i naskwol targajōm nece rozwiyszōne naôbkoło boiska. Tak po prŏwdzie żŏdyn ich przi tym targaniu niy widzioł, nale kej inksi niy chcōm sie prziznać to już niych bydzie wina ôd dzikōw, ône zōuwizōu majōm ôkropno reputacjã. I wyglōndŏ na to, że blank niy chcōm tego zmiynić. Zaś niydŏwno kajś w wojewōdztwie pōmorskim stado dzikōw napadło grupã piyńdziesiynćiu kibicōw z Warszawy i Gdyni, kerzi ugŏdali sie w lesie na tref integracyjny. Jedynŏstu pożganych borŏkōw trefiyło potyn do lazarytu.

          A już nojbarzij to napochoł tyn dzik, kery rŏzczasu wparzōł do kościoła na Halymbie, kaj szczaskoł szybã, dwie blumwazy i figurã Chrystusa. Jak wōm sie zdŏwŏ, co pierōn się choć aby przeżegnoł abo doł pŏrã złotych na tacã, to żeście sie fest chachli. Yntlich ludzie wyciepli go na plac, kaj już czekało na niego poruch podyjzdrzanych kamratōw.

          Skuli tego wszyjskigo jegry wyszczylali ôńskigo roku w Polsce dwiesta piyńdziesiōnt tysiyncy dzikōw. Minister Rolnictwa zachyncŏ kŏżdego, fto yno mŏ giwerã, do polowaniŏ na dzikie świnie, a za zabicie lochy, kerŏ je w ciōnży, idzie erbnōńć szejśset piyńdziesiōnt złotych nagrody. Ferajn Pro-Life niy protestuje, możno jejich zdaniym poniykedy tako cyna za życie niynarodzōne je do przijyńciŏ.

          Holokaust dzikōw trwŏ, a terŏzki prziszoł dran na nastympno zortã szkłōdnikōw. Rybiŏrze na Bałtyku fest wajajōm skuli fokōw, kere im utramyntnie zezyrajōm ryby. Choby se gizdy niy mogły pojeść co inkszego, bez przikłŏd morskij trŏwy, abo jeszcze lepij szluknōńć se porzōndnie wody, wtynczŏs żołōndek je nafolowany i głodu sie ani niy czuje. Takŏ foka to sie niy chyci ańfachowyj pangi abo tilapie, ôna sie musi zarŏz rŏczyć łososiym i ani sie niy starŏ ô to, jakŏ ta ryba je w sklepach drogŏ. Kejby jŏ tak prziszła do marketu, wyciōngła z kilszranku takigo łososia i przi ludziach go zezarła, to zarŏz by mie wachtyrze chyciyli i na zicher wylandowałabych w hereszcie. A foka to wszyjsko smoli. Beztōż niydŏwno jedna posłanka z Gdyni pedziała, że do tych rybnych kradziŏkōw tyż trza szczylać, inakszyj śniymi niy idzie. Możno w Bałtyku yntlich tyż zapanuje prawo i sprawiedliwość.

          I tak pomału zrobiymy porzōndek ze wszyjskimi szkłōdnikami. Znojdzie sie jeszcze pŏrã zortōw, styknie wlyjść do interneca i trochã posznupać. Prawie żech to zrobiyła i pokŏzało sie, co nojwiynkszym zagrożyniym dlŏ naszego środowiska je gatunek znany pod łacińskim mianym hōmo sapiens. No nic, terŏzki yno trza czekać, aże na tych pierōnōw yntlich tyż przidzie dran.