"Wachtyrz nōm sie przidŏ"
Fest żech sie radowała, kej briftryjger przismyczōł mi zaproszynie na fajer pod mianym „1000 Lŏt Ślōnskigo Jŏdła”. Na tym szumnym feście mieli my fajrować, że prawie pizło tysiōnc lŏt ôd czasu jak jedyn łŏgewnicki gospodŏrz zrychtowoł piyrszego historycznego krupniŏka. Na zicher zrobiōłby tyż żymlŏka, nale wtynczŏs ludzie na Ślōnsku niy znali jeszcze żymłōw, kere trefiyły sam dopiyro w XVIII storoczu. Zōuwizōu, kŏżdy mioł rŏd tyn jego nowy patynt, beztōż karlus zaczōn hned kludzić gospodã, kaj rychtowoł do swojich gościōw krupniŏki i inksze smakowite delikatesy. Tak napoczła sie gyszichta ślōnskigo jŏdła, a jŏ miała świyntować jego tysiynczny gyburstag. Na zaproszyniu stoło naszkryflane: „Dlŏ nojstarszyj ślōnskij blogerki Micyny”, nale myślã, co niy yno skuli mojigo bloga mie tam napytali. Pewnikiym ftoś im pedzioł, że to jŏ robiã nojlepszy żur w Łŏgewnikach, a możno i na całym Gōrnym Ślōnsku, beztōż musieliby sie potyn gańbić, kejby mie tam niy bōło. Niy