"Morskie Ôko"

Fot.: Ania Katroshi Fotografia

          Niykerzi ludzie by chcieli, coby nasze Łŏgewniki bōły fest znane na cołkim Ślōnsku abo i dalij kajś u goroli. Skuli tego ôdprŏwiajōm sam szumne festy i fajery do miyszkańcōw ale tyż do gości, kerych sprŏszajōm z roztōmajtych strōn. Dugi czas była żech tymu rada, nale terŏzki już niy wiym, eli nōm sie to richtig werci. Terŏzki jeszcze mogymy to sztopnōńć, bo jak już zacznōm ô nŏs za dużo pisać w cajtōngach abo w internecu, to bydzie po ptŏkach.

          Wejrzijcie się yno, co się tam wyrŏbiŏ na Podhalu. W Godnie Świynta na ceście do Morskigo Ôka ôbalōł się kōń, kery ciōngnoł wōz z turystami. Skuli tego zdarzyniŏ zrobiōł się w internecu taki auflauf, choby przi jakij katastrofie drogowyj. A to się yno kōń ôbalōł na śniygu. Bōło gładko i się obalōł. Bez zimã kupa ludzi poradzi ujechać na śniygu, a żŏdyn skuli tego takigo larma w internecu niy robi. Czowiek mŏ yno dwie szłapy, a praje kŏżdy kōń sztyry, beztōż mŏ dwa razy wiynkszo szansã, coby na keryjś ujechać. Zōuwizōu, kejby się tyn kōń niy dźwignoł, fōrmōn miołby richtig utrŏpã. Dwanŏście ludzi, kere mu zapłaciyli za drogã i niy poradzōm same łazić po gładkim śniygu na wiyrch abo ku dołowi znŏdli by się w srogim niybezpieczyństwie. W gōrach bez zimã wczas się robi cima. A potyn to wszyndy lŏtŏ kupa niydźwiedzi i wilkōw, a ône zezrōm kŏżdego, fto im się nawinie. Jak jednymu fōrmōnowi z Chropŏcowa , kery się mianowoł Buła, zdech kōń na drodze, to karlus pokŏzoł skuli czego ludzie majōm go w zocy. Mioł wtynczŏs jeszcze dwie tōny wōnglŏ do rozwieziyniŏ, beztōż zawołoł swoja babã i trzech bajtli i kŏzoł im ciōngnōńć fōrã do ôstatnich klijyntōw. Bulinŏ niy chciała robić chopowi gańby i coby zdōnżōł z dostawōm na czas ciōngła lepij jak tyn kōń, kerymu pŏrã dni przed śmierciōm pizło ôziymdziesiōnt szejś lŏt. Jejich bajtle tyż byli robotne, beztōż yno rŏz za kedy Buła musioł ich zachyncać batym.

          No ja, nale tyn fōrmōn pod Morskim Ôkiym niy mioł familije pod rynkōm yno dwanŏstu niypołnosprawnych, na kerych musioł dŏwać pozōr. Po prŏwdzie cały tyn dziyń bōł ôsobliwy, bo kupa inwalidōw wybrała się na to Morskie Ôko. Jŏ niy wiym eli to bōła jako zorganizowanŏ pielgrzimka i ône tam nad tym stŏwym rzykali ô zdrowie i folgã w ciyrpiyniu, abo to yno bez cufal tak klapło w jedyn dziyń. Zōuwizōu, jak się już zaczło ćmić to wiyncyj jak trzista ludzi stoło w raji do saniōw, w kerych chcieli sjechać nazŏd na parking. Szło tam uwidzieć roztōmajte zorty kalykōw: szpotlŏkōw, puklatych, ślepych, guchych, glacatych, rubych choby wieprzki i lichych tuberokōw, a nojwiyncyj bōło babōw ze spuchniyntymi wargami (to ôd takij bakteryje kerŏ się mianuje botoks). No i wtynczŏs jakiś wachtyrz z TPN pedzioł tym ludziōm, co  niy styknie do wszyjskich placu we saniach. Kŏżdy by się snerwowoł, a tym niymocnym ludziōm to już się blank niy dziwujã. Zaczli trochã pierōnić, ftoś tam pogroziōł wachtyrzōm krykōm, ftoś kogoś ôcharkoł i tela. Nale dziynnikōrze ze wszyjskigo zrobiyli auflauf choby tam się zdarzyła jako srogŏ chaja, a z tych kalykich borokōw zrobiyli lyniōw, chacharōw i pseudoturystōw. Naszkryflali bez przikłŏd co pedziała Paulina z Warszawy: „Jakiś pan w mundurze Tatrzańskiego Parku Narodowego nam powiedział, że 200 osób zjedzie, a reszta nie, bo zabraknie sań. To skandal! Jak mieliśmy się dostać do Palenicy Białczańskiej, gdzie zostawiliśmy samochód?”. I to wszyjsko, a kejby yno nŏleżnie napisali ô jeji holcbajnach, to kŏżdy by wiedzioł, skuli czego się tak snerwowała. Abo tyn karlus, kery chcioł, coby mu wachtyrze podwiyźli na parking babã i bajtla. Dziynnikŏrze napisali, że propōnowoł im łapōwkã, a jak ôdmōwiyli, to ich sprzezywoł i chcioł się ś niymi prać. Nale niy spōmnieli ô tym, że chop bōł niywidōmy, a musieli się kapnōńć, bo mioł czŏrne zōnynbryle i kryka, kerŏ na zicher nŏjprzōd bōła biołŏ, yno niyskorzij się trochã zmarasiyła. Mioł tyż srogi pukel, na kerym niy poradziōł dźwigać swojigo bajtla, a jego baba bōła ciynżko chorŏ na botoks.

          Beztōż myślã, co Łŏgewnikōm do niczego się takŏ popularność niy zdŏ. Mogymy się robić festy do miyszkańcōw i fajrować wiela wlejzie, nale żŏdnych turystōw a przede wszyjskim dziynnikŏrzy sam lepij niy sprŏszać. Coby nasze Amyndy nigdy niy stały się drugim Morskim Ôkiym. I coby cały internec niy kōmyntowoł, jak kejś bez zimã ujadã na śniygu i gichnã ô zol.