Polskŏ misja ôlimpijskŏ

     Możno niy kŏżdy z Wŏs wiy, że w Korei napoczła sie prawie zimowŏ ôlimpiada, na kero pojechali tyż szportowcy rodzyni na Ślōnsku. Jŏ niy yno ô tym wiym, nale mogã tyż wszyjske szporty ôglōndać na moim telewizorze. Niydŏwno zamōntowali mi telewizjã internecowo z abonamyntym za złotōwkã i muszã Wōm pedzieć, że werciło sie jak pierōn. Pōn Prymier tak piyknie pożegnoł na kōnferyncyji polskich szportowcōw, aże płaczki stanyły mi w ślypiach, a ônym na zicher tyż. Ôlimpijczyki muszōm wiedzieć, że rozchodzi sie niy yno ô dalekość skokōw i gibko jazdã na nartach abo szlynzuchach. Dlŏ polskich szportowcōw nojważniyjsze mŏ być "budowanie imienia Polski na świecie". Polŏki niy jadōm na ôlimpiadã po wyniki i medale yno coby "dawać nam nadzieję i budować silną Polskę". Kejby jŏ, bez przikłŏd, bōła takim skoczkiym narciarskim i we lufcie spōmniałabych sie ta wzruszajōnco przemowã Premiyra, to z kŏżdego skoku na zicher wyciōngłabych pŏrã metrōw wiyncyj. Pamiyntałabych, że ôd tego zależy siyła polskigo państwa i jak skoczã za krōtko to Rusy mogōm nōm zakryńcić gaz, jak niy zrobiã telemarku to Unia cofnie nōm dotacje a jak wylandujã blank krziwo i sie ôbalã to nŏs wyciepnōm z NATO. Nale jak uniysiōnŏ na bioło-czyrwonych skrzidłach patriotyzmu pofurgōm nojdalij ze wszyjskich i ôstanã majstrym ôlimpijskim to Hamerykōny na zicher cofnōm ôbowiōnzek wizowy dlŏ Polŏkōw.

Jednakōż muszymy być ryalistami, niy zawdy idzie ze wszyjskimi wygrać. Polŏk niy śmiy nigdy przegrać yno ze Niymcym. Nawet jakby mu sie przitrefiyło, to musi gŏdać, że tak po prŏwdzie to ôn bōł lepszy, yno Niymiec mioł barzij moderny sprzynt abo lepij mu wiater powioł, ewyntualnie arbitry byli po jego strōnie.

     Inkszŏ sprawa, że niy kŏżdy szportowiec mŏ za tela mocno psychikã, coby tako presã strzimać. Dyć ôn mioł tam skŏkać ewyntualnie lŏtać na nartach abo szlynzuchach i yno na tym sie znŏ. A tu ôrŏz gŏdajōm mu ô trzistu latach "poturbowanej historii" Polski, bez kere Polŏki niy mogli pokŏzać na co ich tak richtig stać. I terŏzki tyn bŏrŏk w żŏdyn sposōb już niy pitnie ôd ôdpedzialności, musi ta krziwdã pōmścić.

     Ungyfer jednako presã musiała żech strzimać kedy mōnter prziszoł uruchōmić u mie w dōma telewizjã internecowo. Nojsōmprzōd pedzioł, że toć, za telewizjã bydã płacić jedyn złoty, ale niy rŏz na miesiōnc yno za kŏżdy dziyń. Muszã Wōm pedzieć, co żŏdyn sam na Fytlu niy mŏ takij grajfki do szporowaniŏ jak jŏ. Beztōż jużech go chciała wyciepnōńć, kej zaczōn ta swoja gŏdkã: "Niy bydziecie żałować Micyno, z naszōm fyrmōm richtig werci sie podpisać umowã. Z żŏdnym niy bydzie Wōm tak dobrze jak z nami. Bez tela lŏt niylekij gyszichty Fytla niy szło sam zamōntować internecowyj telewizje i terŏzki wy mŏcie szansã to zmiynić. Wszyjscy w naszyj fyrmie trzimiōm za Wŏs kciuki, bo tukej sie rozchodzi ô budowanie naszyj marki na świecie. A może być co ważniyjszego? Dlŏ mie niy i wierzã, że dlŏ wŏs tyż niy."

Tak dugo wiyszoł mi nudle na dakle, aże yntliś szrajbłach mu ta umowã. Blank żech przepōmniała, że tak pŏ prŏwdzie to jŏ w tyj fyrmie niy robiã i nigdy niy robiyła, beztōż niy muszã sie śniōm za fest identyfikować. Nale bōło już niyskoro, tym barzij, że mōnter zdōnżoł zrobić w ścianie srogo dziurã, coby pociōngnōńć kabel do drugij izby. Kej go podłōnczōł do telewizora, pokŏzało sie, że sygnoł je za słaby i psinco z tego bydzie. Na szczyńście w aucie bez cufal mioł antynã satelitarno, za kero musiałach mu zabulić yno sto piyńdziesiōnt złotych. Za nastympno stōwã zamōntowoł mi jōm za ôknym i wszyjsko dobrze sie skōńczōło.

     Smolić, że moja telewizja internecowŏ to tak po prŏwdzie telewizja satelitarnŏ, za kero sie zaôbycz niy płaci. Dyć muszã być rada, że budujã dobro markã tyj fyrmy yno za złotōwkã dziynnie, pra? A dwiesta piyńdziesiōnt złotych za antynã plus dziesiyńć za gips do zalepiyniŏ dziury w ścianie to niy takŏ srogŏ cyna za nadziejã, kero jij dŏwōm.